zondag 7 september 2014

Le Mont-Saint-Michel en Route Panoramique

Deze morgen was het mistig, maar warm. De mist is niet helemaal opgetrokken gedurende de dag,  maar het weer was toch goed. In de loop van de namiddag is er zelfs een zonnetje verschenen.

Vandaag zijn we naar de Mont-Saint-Michel getrokken.  Het was afwachten of dit zou lukken met Snorreke.  Veel informatie vond ik niet. Op een plek stond een vage vermelding dat de berg ontoegankelijk zou zijn voor rolstoelen,  maar verder vond ik geen concrete of officiele info. Vol goede moed vertrokken we ...

Daar aangekomen, vonden we onmiddellijk een parking voor gehandicapten.  Er werden ook bussen ingelegd van de immense parking naar de voet van de berg. De bus was eveneens voorzien voor vervoer van rolstoelen en we kregen zelfs onmiddellijk hulp van een verantwoordelijke bij het instappen en het inladen van Snorreke.  Het komt dan toch goed ...

Van ver was er een mooi uitzicht op de Mont.


Bij aankomst aan de voet was het heel wat minder.  Geen hulp meer bij het uitstappen.  Vreselijk druk, heel smal van weg, kasseien en steil omhoog ... Kortom er was geen doorkomen aan ... voor voetgangers leek het me al moeilijk,  maar voor mij met Snorreke was het onmogelijk. Dan maar teruggedraaid met spijt in het hart. Buiten de muren en via het houten wandelpad,  wat wel uitstekend ging, naar het dorp voor de Mont. Spijtig genoeg,  mist dit dorp alle gezelligheid en is het enkel  commercieel en groot in omvang. Echt bedoeld voor massa-toerisme, maar verder niks.
Dan maar terug naar de wagen. Ondanks het feit van ons korte bezoek, was de parking toch prijzig. Tja, massa-toerisme ...

Dan maar terug richting Saint-Malo gereden, maar nu via de Route Panoramique. Een weg die heel de tijd naast de zee loopt en dus mooie uitzichtjes geeft.

Eerst een mooi zicht op Cancale:


En dan nog een algemene impressie:


De Route heeft onze dag nog goed gemaakt,  want de Mont was toch wel een enorme tegenvaller.

S' avonds nog lekker gegeten. Voor mij een vegetarische tagliatelli


en voor Bart een brochette, maar op een speciale manier geserveerd.


Ook hier kon Snorreke weer mooi mee aan de tafel staan.


3 opmerkingen:

  1. Ziet er goed uit dat restaurant en wat jullie kregen. Tof dat Snorreke altijd meekan (pipi trouwens ook) Stom dat je Mont Saint Michel niet kon bereiken, er wordt toch nog op veel plaatsen te weinig rekening gehouden met mensen die minder mobiel zijn. Niet zo leuk, maar je kon je dag toch nog fijn afsluiten!
    Grtjes, rita.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wij zijn jaren terug naar Mont Saint Michel geweest en onze zoon was toen nog geen drie. Het was de eerste keer dat hij het zonder buggy moest doen, want we hadden al voorzien dat we daar niks aan hadden. Tsja, ik denk inderdaad dat het daar beslist ontoegankelijk is voor rolstoelen en dergelijke. Zeker spijtig dat je het niet hebt kunnen bezoeken, want het was wel heel mooi!
    Groetjes,
    Akkelien

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Akkelien

      Een 10tal jaren geleden ben ik er zelf al wel eens geweest. Ik wist nog dat het de moeite waard was, maar verder kan ik me er niet veel meer van herinneren. Ik vind het vooral erg voor Bart, omdat hij er nog nooit geweest is. Ik had voorgesteld om eens alleen terug te gaan, maar dat wil hij dan weer niet.

      Verwijderen