Grijze haren

Artikel uit GVA van 1-12-2016... (
http://www.gva.be/cnt/dmf20161201_02602085/mama-breekt-harten-met-de-reden-waarom-ze-haar-grijze-haren-niet-wil-verven)

Mensen kunnen inderdaad hard, onrespectvol en meedogenloos zijn. De boodschap die de vrouw uit dit artikel brengt is daarom des te mooier. Ik kon het daarom niet laten dit artikel te posten.


Mama breekt harten met de reden waarom ze haar grijze haren niet wil verven


Nadat blogster Rachel Farnsworth (31) een hatelijke opmerking over haar grijze haren kreeg, postte ze een emotionele video op haar blog waarin ze uitlegt waarom ze haar grijze haren zo koestert. De blogster én mama kampt met een auto-immuunziekte, waardoor ze naar alle waarschijnlijkheid nooit oud zal worden. En net daarom omhelst ze elk teken van veroudering met veel plezier.

"Je ziet er net zeventig uit met je grijze haren. Je zou echt moeten overwegen om ze te verven, zodat je er niet als een oude taart uitziet. Het is maar een suggestie." Deze opmerking postte een volger op de blog van foodie Rachel Farnsworth, die de hatelijke commentaar niet zomaar wegslikte. Ze formuleerde een emotioneel antwoord in een videoboodschap die geen enkele volger onberoerd laat.
Zo vertelt Rachel dat vooral haar man erachter staat dat zij haar grijze haren niet verft, omdat hij samen met haar oud wil worden. Een liefdevolle boodschap die des te meer versterkt wordt door de informatie die daarna volgt: "Ik kamp met een zeldzame ziekte waardoor ik waarschijnlijk nooit zeventig jaar oud zal worden", vertelt Rachel. "Elk teken van veroudering is een teken dat ik nog steeds leef. Oud worden is een privilege dat niet iedereen zomaar krijgt. Ook ik misschien niet."
Rachel wil dan ook geen tijd verspillen met het bekritiseren van zichzelf en anderen en focust zich ten volle op het leven van haar leven. Ze moedigt anderen in de video aan om hetzelfde te doen en te allen tijde positiviteit uit te dragen: "De wereld heeft meer nood aan personen die elkaar opbouwen in plaats van afbreken, de wereld heeft meer mannen nodig die vrouwen aanmoedigen om zichzelf te zijn en de wereld heeft vooral meer vrouwen nodig die gewoon tevreden zijn met wie ze zijn en hoe ze eruit zien."

Creatie op acrylaatglas

Vorige week heb ik een belangrijke stap gezet richting mijn nieuwe creatie: een meerlagig drukwerk d.m.v zeefdruk op acrylaatglas. De voorbereidingen voor dit werk waren al enkele weken aan de gang, maar nu is het eerste resultaat dus zichtbaar. Een uitdaging, want het is het de eerste maal dat ik met acrylaatglas aan de slag ga. Voorheen drukte ik vaak beelden op hout.

Moeilijkheid hierin is de juiste drukinkt te vinden die zich dan ook nog eens voldoende op het materiaal hecht. Acrylaatglas is immers niet echt poreus, de inkt mag niet zomaar uitlopen laat staan makkelijk weg te vegen zijn. Desalniettemin is dit dankzij de nodige assistentie en expertise zeer goed gelukt! Zo goed zelfs, dat alle details van het beeld ook effectief op het medium zichtbaar zijn.

Het beeld dat je op de foto ziet vormt de achtergrond, gedrukt met fel gele textielinkt. De overige te drukken lagen worden donkerder van kleur waardoor bepaalde details van 'poppemie' duidelijker naar voren treden. Het beeld is gebaseerd op een vakantiefoto van Peggy op Kreta, dezelfde als die ik bij mijn vorige creatie heb gebruikt.

Wordt zeker vervolgd!

Lieve groeten,

Bart

Nieuws uit Nieuw-Zeeland!

Een leuk poppen-berichtje ontvangen gisteren!

Peggy vertrouwde vorig jaar één van haar zelfgemaakte poppen toe aan een verpleegster van het UZA, die ze zelf aan haar kleindochtertje uit Nieuw-Zeeland cadeau wou doen. Nu, meer dan een jaar later, dit Nieuw-Zeelands fotootje toegestuurd gekregen:.. Een vriendschapsband die niet meer kapot te krijgen is, zo hartverwarmend mooi!

Zo leeft ze zelfs aan de andere kant van de wereld nog een beetje voort....

Groetjes,
Bart

Herinnering

19/6/1977 - 21/9/2015

In mijn gedachten was je
In mijn gedachten ben je
In mijn gedachten zal je altijd blijven

XXX

Donorlongen

Vandaag 11-9-2016 is het net één jaar geleden dat twee geschikte donorlongen naar België overvlogen. Iemand op deze wereld had daarvoor het leven gelaten: wie, waar, hoe, .... 'we'll never know'. Dat is en dat blijft voor altijd medisch beroepsgeheim.

Een jaar geleden schreef ik het al neer op deze blog: '9-11', een dag die niet alleen in het teken staat van de verwoestende crash op de 'twin towers', maar voortaan ook op de komst van twee nieuwe longen voor Peggy. Uiteraard kent iedereen het verloop nadien... Toch wil ik deze gebeurtenis ook nooit vergeten.

Onderstaande foto past wel een beetje bij de herdenking van deze gebeurtenis. Ik nam hem meer dan een week geleden, daar ter plekke, en op dat moment streek een regenboog vanuit de hemel neer... Meteen zou je mijn reisbestemming van de voorbije twee weken moeten kennen....   

Pippa's poppen-collectie

Pippa en haar poppen zijn eveneens onafscheidelijk... :) Ons bijna vier-jarig maltezertje heeft zelf al een heuse poppen collectie bijeen verzameld, al zijn Peggy en ik daar in feite verantwoordelijk voor. Met andere woorden: poppen in overvloed in huis!

Gedurende de jaren kochten we geregeld zo van die kleine (hand)poppen puur vervaardigd uit stof, dus zonder plastieken of harde onderdelen, op rommelmarkten. We kochten ze vaak voor slechts een halve tot één euro. Pippa is er op één of andere manier gek van, waarschijnlijk omdat ze zo zacht aanvoelen. Ze neemt ze graag in haar bek en paradeert er graag mee rond. Onderstaande foto - genomen vandaag 26-8 - toont haar poppenverzameling...

Dit eendje was één van de eerste uit haar collectie. Het is inmiddels bij mijn ouders beland omdat ze daar ook geregeld verblijft. De foto dateert al van enkele jaren geleden.

....

Topdokters

Beste lezers,


Het is weer enkele weken geleden dat ik hier iets postte. Sorry, het kwam er niet altijd van, maar geen nood, ik ga trachten opnieuw iets regelmatiger berichtjes te plaatsen.

We zijn inmiddels augustus, en dat betekent ook dat Peggy's heengaan het jaar nadert (21 september). Dagelijks denk ik aan haar,vaak in de positieve zin om hoe zij was, hoe zij - haar kennende - over iets of iemand geoordeeld zou hebben, hoe zij gesupporterd zou hebben voor Goffin op de Olympische Spelen, genoten zou hebben van de Ronde van Frankrijk en van al die sport-momenten deze zomer, ... Geregeld zijn er van die momenten dat je onvermijdelijk aan haar denkt. Kijken jullie naar de serie 'Topdokters' op de zender VIER (hier in België)? Een prachtige reeks over, de titel verraadt het al, topdokters... Artsen en chirurgen uit verschillende takken van de medische wereld komen er aan bod en geven ons een inkijk in hun dagelijkse beroepsleven. In één van de laatste reeksen volgde men een longchirurg uit het UZ Leuven. Uiteraard kwam bij hem het thema longtransplantatie aan bod, met het relaas van een jonge patiënte, gediagnostiseerd met de ziekte mucoviscidose. Het meisje diende een transplantatie van beide longen te ondergaan. Er werden tijdig geschikte longen gevonden, de operatie slaagde en was, naar de deskundige uitleg van de chirurg, vlot verlopen..  Kort erna berichtte men in dezelfde aflevering dat het meisje enkele dagen na de operatie alsnog was overleden ten gevolg een bloeding die men niet meer kon stoppen. Op zo'n moment is de gedachte aan Peggy en wat haar is overkomen uiteraard niet veraf, zelfs akelig dichtbij... en niet alleen bij mij. Zelfs een collega op het werk sprak me er over aan. Weliswaar vind ik het een mooie reeks, het leven van een arts, een chirurg of een topdokter zoals het is, knap in beeld gebracht. Het leven zoals ik het als niet-arts maar als 'ventje van'  ook min of meer heb ervaren, door er toch vrij dicht bij te hebben gestaan. Een aanrader om naar te kijken, er is inmiddels een nieuwe reeks op antenne!

Binnenkort is het voor mij écht vakantie. Na een lange periode van fulltime werken is het hoog tijd voor een echte pauze. Het zal me deugd doen. Wanneer exact en hoe ik dat ga invullen laat ik bewust nog even in het midden, dat is voor ietsje later.. ;).


Tot gauw!
Bart