Le Grand Aquarium de Saint-Malo

De majestueuze ingang.

Binnen zijn er grote aquaria met enorm veel vissen. Enkel spijtig dat de vissen niet mooi poseren voor de foto.

En een grote kreeft.

Natuurlijk waren er ook heuse piraten. Je kan zien dat Pipi er absoluut geen schrik van had. Ze wou er zelfs dolgraag met op de foto.

Ik was blij om eindelijk eens echte, grote waterschildpadden te zien. Dit dier staat al heeeel lang op mijn lijstje, maar was me nog nooit gelukt. Tot vandaag dus ... (Ook deze prachtige dieren poseren niet voor de foto).

Tot slot zijn we nog met de Nautilus onder water gedoken.

Le Grand Aquarium is zeker de moeite om te doen, vooral als er kleine kinderen aanwezig zijn. Het is eveneens voor 80% toegankelijk voor rolstoelen. Spijtig is wel dat net de mooiste plekjes dan weer niet toegankelijk zijn.

Rennes

Vandaag naar Rennes. Dit is toch al te categoriseren onder 'stad', maar daar is dan ook alles mee gezegd. In het centrum vind je de 'oude stad'. Dit bestaat uit een aantal middeleeuwse huisjes en straatjes met kasseien.

Kortom niets dat we nog niet gezien hadden in de dorpjes hier dichter bij Saint-Malo. Snorreke heeft het ook nu weer fantastisch gedaan.

De kathedraal was wel mooi, maar ook niet de moeite om enkel daarvoor naar Rennes te rijden.

We hebben wel een lekkere crepe gegeten met banaan

en thee gedronken uit dit mooi kannetje met bijhorende tas.

Tot slot zagen we er nog een mooie, grote, opgeblazen poedel in  een speciale uitvoering. Ik kon het natuurlijk niet laten om hiervan een foto te maken.

Om verder toch nog iets positiefs te zeggen: het openbaar vervoer is prachtig georganiseerd. Er rijden heel veel bussen en metro's en alles is perfect te gebruiken door gehandicapten. Het is ook heel goedkoop. Je parkeert je wagen op een overdekte parking en koopt een bus/metro ticket voor een dag. Je mag dan gratis de hele dag parkeren. Je ticket zelf kost 3,80 euro per persoon.

Bezoeker en rusten

Deze morgen hadden we een bezoeker in ons huisje.

Blijkbaar was hij in alle stilte gisterenavond ons huisje binnen gesprongen. Na een uitgebreide kennismaking, hebben we Mijnheer Kwaak maar terug in het gras gezet. Daar is hij verder op reis vertrokken.

Voor de rest was het vooral een rustdag. Pipi heeft uitgebreid genoten van de stralende zon ...

Rotheneuf

In Rotheneuf woonde op het einde van de 19de eeuw een priester. Deze man heeft 25 jaar van zijn leven besteed aan het uithakken van allerlei figuren uit de rotsen vlak naast de zee.  Toen hij in 1910 stierf had hij 500m rots bewerkt. Hierbij een paar foto's van zijn figuren en een uitzichtje.

Vandaag hebben we eveneens weer lekker gegeten en genoten van het zonnetje.

Via de Cote d'Emeraude naar Cap Frehel

Vanmorgen met mistig weer vertrokken, maar later is de zon er toch doorgekomen en was het een stralende, warme dag. Een mooie dag om een ritje via de kust te maken. Allerlei dorpjes te passeren en te genieten van de uitzichtjes.

S' middags gestopt voor een lekkere crepe, die deze keer ook heel mooi werd geserveerd.

De eindbestemming was Cap Frehel. Een mooie, ruime parking rond een grote vuurtoren. Mooi uitzicht op de zee, de kliffen en een paar rots-eilandjes. Eveneens perfect bereidbaar voor Snorreke.

Van de parking vertrekt er een mooi, breed wandelpad naar een torentje dat helemaal op de punt staat. In de verte zie je het bewuste torentje.

De weg er naar toe is goed bereidbaar voor Snorreke tot als het pad plotseling verandert in grote, platte stenen van juist de breedte van Snorreke. Dat is niet zo erg, maar de diepe putten die er zijn wel. Met wat moeite en vooral zeer veel hulp van mijn schatje, Bart, is het ons toch gelukt om naar het torentje te gaan. Met deze foto's als resultaat:

Le Mont-Saint-Michel en Route Panoramique

Deze morgen was het mistig, maar warm. De mist is niet helemaal opgetrokken gedurende de dag,  maar het weer was toch goed. In de loop van de namiddag is er zelfs een zonnetje verschenen.

Vandaag zijn we naar de Mont-Saint-Michel getrokken.  Het was afwachten of dit zou lukken met Snorreke.  Veel informatie vond ik niet. Op een plek stond een vage vermelding dat de berg ontoegankelijk zou zijn voor rolstoelen,  maar verder vond ik geen concrete of officiele info. Vol goede moed vertrokken we ...

Daar aangekomen, vonden we onmiddellijk een parking voor gehandicapten.  Er werden ook bussen ingelegd van de immense parking naar de voet van de berg. De bus was eveneens voorzien voor vervoer van rolstoelen en we kregen zelfs onmiddellijk hulp van een verantwoordelijke bij het instappen en het inladen van Snorreke.  Het komt dan toch goed ...

Van ver was er een mooi uitzicht op de Mont.

Bij aankomst aan de voet was het heel wat minder.  Geen hulp meer bij het uitstappen.  Vreselijk druk, heel smal van weg, kasseien en steil omhoog ... Kortom er was geen doorkomen aan ... voor voetgangers leek het me al moeilijk,  maar voor mij met Snorreke was het onmogelijk. Dan maar teruggedraaid met spijt in het hart. Buiten de muren en via het houten wandelpad,  wat wel uitstekend ging, naar het dorp voor de Mont. Spijtig genoeg,  mist dit dorp alle gezelligheid en is het enkel  commercieel en groot in omvang. Echt bedoeld voor massa-toerisme, maar verder niks.
Dan maar terug naar de wagen. Ondanks het feit van ons korte bezoek, was de parking toch prijzig. Tja, massa-toerisme ...

Dan maar terug richting Saint-Malo gereden, maar nu via de Route Panoramique. Een weg die heel de tijd naast de zee loopt en dus mooie uitzichtjes geeft.

Eerst een mooi zicht op Cancale:

En dan nog een algemene impressie:

De Route heeft onze dag nog goed gemaakt,  want de Mont was toch wel een enorme tegenvaller.

S' avonds nog lekker gegeten. Voor mij een vegetarische tagliatelli

en voor Bart een brochette, maar op een speciale manier geserveerd.

Ook hier kon Snorreke weer mooi mee aan de tafel staan.

Dinan en Dinard

De eerste dag van onze vakantie. Vandaag staat een bezoek aan Dinan en Dinard gepland.

Pipi wou natuurlijk absoluut mee en had zich onderaan in het mandje van Snorreke (= Travelscoot) genesteld.

Bretagne is zeer bekend voor de overblijfselen uit de prehistorie.  Overal vind je hier menhirs, dolmens en megalieten. Die kwamen we dus ook tegen onderweg naar Dinan en werd onze eerste tussenstop.  Pipi speelde voor fotomodel :-)

Van daaruit verder naar Dinan. Dit is een middeleeuws, gezellig stadje. Ondanks het feit dat er veel kasseien liggen, had ik weinig problemen om met Snorreke te rijden. Meestal was er aan de zijkant van de weg wel een vlakkere strook. Het centrum is autovrij en ook dat maakt het wel makkelijker. Niets is in Bretagne vlak, maar ook de stukken naar boven doet Snorreke geweldig goed.
Hier een impressie van het stadje:

En, ja, ook in de plaatselijke kerk was Pipi ondeugend. Ik heb haar stevig tot de orde moeten roepen ...

Van hieruit zijn we doorgereden naar Dinard. Dit is een van de weinige, echte badplaatsen en was vooral zeer bekend in de 19de eeuw bij de rijken. Het heeft nog steeds die uitstraling en je kan er prachtig wandelen vlak naast de zee en tegen de kliffen. Ook hier natuurlijk weer met de hulp van Snorreke.  Zonder mijn scooter had ik vandaag deze afstanden niet kunnen doen.

Ook hier hebben we foto's gemaakt:

Het was vandaag de allereerste keer dat ik Snorreke gebruikt heb. Het was even een knop omdraaien van 'mobiel' naar 'gehandicapt'. Dat is even heftig, maar ik heb er heel veel voor in de plaats gekregen. Het kunnen bezoek van dorpjes zonder beperking van afstand. Ook de reakties zijn even wennen, maar de mensen gaan heel behulpzaam en spontaan opzij. Je ziet blikken van nieuwsgierigheid naar blikken van 'dat ziet er handig uit'. Dat lastste dan bij mensen die zelf niet zo goed meer kunnen stappen en, ja, ik ben er ook al over aangesproken voor de nodige info. Bij andere rolstoelgebruikers heb je dan weer een andere blik. Plotseling ben je 'een van hen'. Allemaal raar,  soms confronterend,  maar ik laat het op me af komen.