Theater: Wulong of de dansende draak

Een tijdje geleden hadden ik van Bart kaarten gekregen om samen naar het poppentheater in Het Paleis te gaan.  Elk jaar zijn daar enkele voorstellingen met poppen.

Normaal doe ik dat heel graag, maar deze keer zag ik er toch een beetje tegenop. Het was vreselijk koud, het was de eerste keer dat ik met de scooter ging en met het Antwerpse openbaar vervoer en eveneens de eerste keer dat ik met zuurstof op uitstap ging. Tot nu toe was ik nog niet verder gegaan dan familie. Het was allemaal een beetje spannend ...

Dus heel goed aangekleed

gewapend met de zuurstof en met Snorreke zijn we dan vertrokken.

Het openbaar vervoer bleek geen probleem te zijn. Het was erg rustig op de tram en overal konden we makkelijk op en af. Ook het parkeren van Snorreke was geen probleem.

Bij Het Paleis kon ik makkelijk binnen rijden en de medewerkers waren zo lief om de scooter te stallen in de vestiaire. Daar stond hij uit de weg en veilig. Ik ben nl een beetje bang voor pikkedieven en ik kan die scooter echt niet meer missen.

De voorstelling was een Chinees stuk: Wulong of de draak. Er werd niet in gesproken, maar enkel in gedanst.

Het verhaal gaat over een klein meisje, Wulong (pop), dat moet gaan slapen, maar bang is in het donker. De schaduwen in haar kamer komen tot leven en zo maakt ze kennis met allerlei figuren. Een prachtige voorstelling en een echte aanrader voor jong en oud.

Tof was ook dat op het einde bij het groeten de pop Wulong mee het podium op kwam en de poppenspeler haar verder lieten leven. Ze participeerde dus nog steeds aan alles wat er gebeurde. Ik vond dat dit wel een extra dimensie gaf.

Het was een zeer geslaagde avond en ik ben blij dat ik toch geweest ben.

Dinsdag poppendag: Verrassing!

Toen deze voormiddag de deurbel ging, schrok ik toch even ... ik verwachtte niemand. Toen ik dan toch eindelijk (door het gezelschap van mijn ellenlange zuurstof kabel duurt het wat langer) de voordeur kon open doen, was er niemand meer te zien, maar er lag wel een dikke envelop op de dorpel.

Ik verwachtte ook geen dikke envelop, dus de naam van de bestemmeling gecontroleerd en hij was wel degelijk voor mij. De envelop was mooi versierd met allerlei stickertjes. Nu was ik echt wel razend benieuwd ...

Behoedzaam deed ik hem open. Er zaten 2 kaartjes in en een pakje.

Dit was het eerste kaartje.

Het kaartje is prachtig handgemaakt.  De kader is heel fijn op de kaart genaaid en de stempel zeer mooi ingekleurd. Deze tekst stond er op de binnenzijde.

Deze tekst stond er op het andere kaartje.

Vol ongeduld, heb ik toen het pakje open gemaakt

en dit lieflijke popje zat er in.

Ongelooflijk mooi!

Hartelijk dank voor deze zeer fijne verrassing! Ze heeft mijn dag helemaal opgevrolijkt!

Een beetje later, kwam ook Pipi Langkous er bij. Ze zag het mooie popje zitten op de kast en was meteen verkocht.

Ze wou er meteen met op de foto.  Ze vond dat het popje enorm hard op haar leek en heeft ze Mini-Pipi gedoopt ...

Opeens zag ik haar lopen met papier en kleurpotloden.

Toen ik haar vroeg wat ze daar juist mee van plan was, vertelde ze dat ze graag een tekening wou maken om die lieve Danjel te bedanken.  Ik vond dat een goed plan,  maar heb haar wel een beetje moeten helpen met de vormen. Dit is het geworden ...

Nogmaals hartelijk dank, Danjel. Mijn dag kan niet meer stuk! Haar blog kan je ook bezoeken op www.danjelspoppenblog.blogspot.be



Vergeet niet bij de andere poppenmoeders te gaan kijken.  De linken vind je bij Danjel.

Thuis

Gisteren mocht ik dan eindelijk naar huis, maar eerst moest bij mij thuis de nodige zuurstoftanks worden geïnstalleerd.  Zo ziet zo'n tank er uit.

Eentje voor beneden, eentje voor boven en een reservebank voor als er met de beide andere tanks iets mis is.  Verder heb ik ook nog twee kleintjes voor op stap te gaan.

Dit is het neusbrilletje dat ik vanaf nu moet dragen en dat me dus voorziet van zuurstof. Op deze manier kan ik terug beter stappen,  eten,  ...

Nadeel is wel dat ik altijd een enorm lange kabel achter me aan sleep en dit door heel het huis. Maar daar wennen we wel aan.

Dinsdag poppendag: Sebastian

De dinsdag poppendag nog steeds vanuit het ziekenhuis,  maar de kans is heel groot dat ik vandaag naar huis mag :-)

Het broekje van vorige week is ondertussen volledig afgebreid en geconstrueerd.

Vermits Pipi Langkous me hier gezelschap houdt, is zij de geknipte persoon om de broek te showen.

Voor ik in het ziekenhuis lag, heb ik nog hard gewerkt aan Sebastian. Ik had alleen nog niet de gelegenheid om hem te laten zien.

Eerst werden alle onderdelen gebreid, genaaid en kreeg hij een gezichtje.

Toen werd hij verder opgevuld

en kreeg hij zijn broekje aan.

Een kapsel moet hij nog krijgen.


Vergeet niet te gaan kijken bij de andere poppenmoeders!

Verrassing

Gisteren kreeg ik bericht dat er een pakketje voor me was toegekomen bij de post. Aangezien ik zelf nog in het ziekenhuis verblijf, is Bart zo lief geweest om dat voor mij te gaan halen en het mee te brengen naar het hospitaal.  De verrassing kwam van Rita van All-round-hobbyrita. Zij is echt een schatje!

Het pakketje was een mooie, grote doos.

Toen ik het papier verwijderde en de doos opende, zag ik een mooi gevulde doos.

Bovenaan vond ik een kaartje met een zeer mooie tekst.

Verder nog wol die zeker van pas gaat komen.

Een hartje en een tasje om papieren zakdoekjes in op te bergen.

Op de bodem vond ik nog een boekje om beertjes te breien. Er staan heel mooie, schattige beertjes in.

Lieve Rita, hartelijk dank voor je verrassing. Het heeft me echt deugd gedaan en gezorgt voor een echte 'opkikker'.

Nog niet naar huis ...

Oorspronkelijk was er gezegd dat ik gisteren naar huis mocht, maar dat is gewijzigd naar maandag. Verder afwachten dus ...

Vorige week zijn er ongelooflijk veel onderzoeken geweest, platen en scans genomen, ben ik bij allerlei dokters geweest, ... kortom ze hebben me (bijna) van kop tot teen onderzocht. Echt ongelooflijk, tot zelfs mijn huid over mijn volledig lichaam en mijn tanden toe. Ik denk dat ze nu wel een dik dossier hebben om te kunnen beslissen of ik al dan niet in aanmerking kom voor longtransplantatie.

De opdracht die ik alvast heb gekregen, is dat ik zo snel als mogelijk 10 kg moet bijkomen. Doordat ik zo moeilijk kon eten, weeg ik nu nog maar 40 kg en ik zou 50 kg moeten gaan wegen. Eerlijk gezegd heb ik nooit zo veel gewogen. Voor ik ziek werd, woog ik ook maar 47 a 49 kg. Ik ben gewoon heel fijn gebouwd, een familietrekje. Dat gaat dus nog een hele uitdaging worden. Van de diëtiste heb ik nu opdracht gekregen om veel koffiekoeken, croissants, pudding, ... te eten en in drank suiker te doen en ice-tea te drinken. Kort gezeg: als er veel suiker in zit, is het goed. Snoepen op doktersvoorschrift :-)

Tussen alle onderzoeken in, heb ik toch nog de kans gevonden om te breien. Het broekje van mijn volgende pop is dan ook al aardig gevorderd.

Dinsdag poppendag vanuit het ziekenhuis

Ik ben nog steeds in het ziekenhuis, maar dat gaat me niet beletten om mee te doen aan de dinsdag poppendag :-)

Toen Pipi Langkous hoorde dat ik in het ziekenhuis moest blijven, heeft ze de oren van het hoofd gezaagd bij Bart om te mogen op bezoek komen. Uiteindelijk heeft Bart toegezegd onder voorwaarde dat ze zich gedroeg.

Toen ze op de kamer toekwam, heeft ze zich braaf achteraan op bed genesteld.

Dat ging echter goed voor de eerste 5 minuten. Toen wou ze perse het darmpje met mijn zuurstof proberen.

Later wou ze mijn speelgoedje met balletjes uitproberen.

Uiteindelijk is ze hier blijven slapen en gaat ze me de rest van mijn verblijf gezelschap houden.


Ga ook eens kijken bij de andere poppenmoeders. Je kan de linken vinden bij Danjel op www.danjelspoppenblog.blogspot.be