Maya krijgt haar staartjes

Maya was reeds afgewerkt, maar moest haar staartjes nog krijgen. Ze was wel erg ongeduldig.  Ze wou graag staartjes met een roos accent.

Eerst nog eens een foto van haar met haar kaal hoofdje.

En dan nu de werkzaamheden.

Tja, een pop moet lijden voor mooie haartjes te krijgen ...

Hier is ze dan met haar 2 staartjes.

Ze was helemaal in de wolken met haar roze haarsliertjes.

Jules wordt Noah

Een tijd geleden,  heb ik dit popje gemaakt en het toen Jules gedoopt.

Jules was bedoeld als geboortecado'tje en ik wist nog geen naam of geslacht.  Eind maart is het baby'tje geboren en bleek het een jongetje te zijn dat Noah werd genoemd.  Jules werd herdoopt naar Noah en kreeg zijn stoere kuif.

Het was ook wel een beetje raar.  Noah werd nl geboren toen ik de laatste keer in het ziekenhuis lag en dit twee verdiepingen boven mij. Het was voor mij dan ook een lichtpuntje en ik had de primeur om Noah als eerste te kunnen bezoeken.

Hier is Noah dan met zijn stoere kuif ...

Dinsdag poppendag: Maya (2)

Deze week werd een nieuwe pop geboren.  Het broekje en start van de verschillende onderdelen heb ik een aantal weken geleden reeds laten zien, maar nu zijn alle onderdelen effectief af.

Er werd dan ook gestart met het gezichtje en het aan elkaar naaien van het lichaam met de ledematen.  Hier ziet ons popje er nog redelijk "plat" uit.

Maar hier is ze mooi volledig opgevuld en werd ze Maya gedoopt.

En hier is ze dan met haar broekje.

Tot slot, nog een detail van haar botje. Ze heeft een mooie vlinder gekregen.

Het haar is voor een volgende keer.


En nu snel gaan kijken naar de blogs van de andere poppenmoeders ...

Dinsdag poppendag: kinesitherapie

Pipi: Seg, Peggy,  waar ga jij naar toe op dinsdag en donderdag?
ik: Jij bent wel een curieuze neus ...
Pipi: Ja, dat weet ik,  maar ik wil het toch graag weten ...
ik: Elke dinsdag en donderdag ga ik naar de kinesist.
Pipi: Wat is dat?
ik: Dat is iemand waar je allerlei oefeningen doet om je spieren te versterken en je conditie te verbeteren.
Pipi: Mag ik volgende keer mee gaan?  Toe?
ik: Van mij mag je mee.

Zo gebeurde het dus, Pipi Langkous ging mee naar de kinesist.  Ik had haar op voorhand wel duidelijk proberen te maken dat het daar geen speeltuin is en dat ze zich diende te gedragen. Dat beloofde ze plechtig ... tot ze alle toestellen zag ...

Eerst ging ze haar beenspieren trainen ...

Om dan te fietsen op de gewone fiets ...

En later op de ligfiets ...

Onderweg naar huis was ze heel stilletjes.  Ze vond het wel leuk, maar ze was wel heel moe. De madame die de informatie gaf, was ook wel super lief. Eens thuis gekomen is ze stilletjes in de zetel gekropen en in slaap gevallen ...

2 ijsjes

Het grote voordeel van het gevecht met de kilo's (lees: moeten verdikken). Op een warme zomerdag 2 ijsjes mogen eten en dit zonder schuldgevoel :-) Smakelijk !

Dinsdag poppendag: Indy (2)

Allereerst hartelijk dank voor de vele berichtjes van steun nav van mijn vorige blog. Het is echt hartverwarmend te ontdekken dat er zo veel mensen met me meeleven en me steunen.  Maar we blijven niet bij de pakken zitten en dus is er gewerkt aan een nieuwe pop.

Deze week werd er hoofdzakelijk aan Indy gewerkt. Begin maart heb ik reeds de onderdelen laten zien.

Nu heb ik de pop verder afgewerkt. Eerst heb ik alle onderdelen aan elkaar genaaid.  En dan een gezichtje gegeven.

Dit is Indy zonder broekje.

En hier met broekje.

Tot slot kreeg ze ook twee mooie staarten.

Hier is ze dan ... volledig afgewerkt ...

De lijst ...

Vanavond, stipt om 24 uur wordt ik officieel op de lijst geplaatst voor longtransplantatie.

Enerzijds ben ik wel blij, want het is een nieuwe fase in het ziekteproces.  Een fase die hopelijk leid naar genezing. Al is 'genezing' niet het juiste woord. Het is eerder levensverlenging en dit op een zo optimaal mogelijke manier. De nieuwe longen zijn nl ook maar tijdelijk,  al kan niemand voorspellen hoe veel tijd ik eventueel bij krijg. Dat kan enkele maanden zijn, enkele jaren of (in de allerbeste situatie) 10 jaar.

Ik ben wel bang voor de operatie.  Er zijn enorm veel risico's aan verbonden en ook na de operatie gaat mijn leven helemaal blijven draaien rond de nieuwe longen. Er zal continu worden gecontroleerd op afstoting of aftakeling van de nieuwe longen. Ik ga ook enorm veel medicatie moeten nemen.

Toch ben ik blij dat ik nu in de nieuwe fase kom. De laatste maanden ben ik letterlijk binnenstebuiten gekeerd. Mijn lichaam is volledig onderzocht. Naast de strijd om te ademen,  was (of is) er ook de strijd met de kilo's. Ik weeg nog steeds te weinig.  In afwachting van het punt dat er nieuwe longen beschikbaar zijn,  moet ik heel regelmatig op controle blijven gaan in het uza en mijn gewicht blijven opvolgen. Hopelijk blijf ik gespaard van infecties en ziektes.

Vanaf nu moet ik letterlijk leven met de gsm naast mij. Elke seconde van de dag kan ik worden opgebeld om naar het ziekenhuis te komen. Dit zowel overdag als s' nachts. Dat gaat toch wel heel hard wennen worden en elke keer schrikken als hij belt.

Tot slot zou ik nog even willen stil staan bij het feit dat er wel een andere persoon moet sterven opdat ik zou blijven leven. Ook dat is een zeer rare gedachte ...